من امروز کجام و تو امروز کجایی...

آدم هایی هستند که بودنشان برکت است و انرژی هایشان نعمت...
آن هم اگر به وقتش سر و کله شان پیدا شود ... حماقت است قدر این آدم ها را ندانستن... از طرفی می دانی این برکت مرتبط با زمان نیست...حالا چه یک روز مهمانت باشند چه یک سال...و چه یک عمر...باید قدرشان را دانست...! البته از آن طرف آدمی چهره های بسیاری دارد...به روز تفسیر می شود و به زمان و مکان و شرایط آب و هوایی...مثل اینکه عمر می گذاری و فکر می کنی خود را شناخته ای... پستی و بلندی ت را... شادی و غمت را...دوست داشتن ها و دوست نداشتن هایت را...خواستن و نخواستن هایت را...باید ها و نبایدهایت را...و به برکت اتفاقی با آدمی برخورد می کنی که ...به احترامش سرت را پایین می اندازی...زبان درازت را در دهان میگیری و سکوت می کنی ...نگاهت را می دزدی و خجالت می کشی...همیشه در چهره ی واقعی زندگی چیزهایی هست که به وقتش غافلگیرت کند...

پریسا شکیب